In de 40 jaar dat ik de aarde mijn thuis mag noemen ben ik op veel verschillende plekken geweest. Op sommige plekken woonde ik langere tijd, op anderen weer korter. Sommige plaatsen bezocht ik veelvuldig en keerde ik altijd weer naar terug. Op andere plekken zette ik heel kort mijn voetafdrukken. Wanneer ik denk aan het begrip thuis en het gevoel dat daarmee gepaard gaat denk ik op dit moment niet alleen aan Amsterdam, waar momenteel mijn huis van stenen staat. Ook komt de plek waar ik ben opgegroeid naar boven. En dan niet zozeer het huis, maar het bos waarin dat huis stond. Het bos waar alles begon. Het bos dat, wanneer ik er nu weer binnentreed, me omarmt als een dierbare oma wiens aanraking warm, teder en vertrouwd voelt. Ook denk ik aan Guatemala waar ik gedurende 6 jaar lang af en aan woonde. Of Barcelona en Portugal waar ik beide een jaar leefde. Alle drie deze plekken verschijnen maandelijks in mijn dromen. En keer op keer word ik wakker met een intens gevoel van gemis, verlangen, dat geen enkele andere plek kan stillen. Het enige dat ik dan wil is daar zijn.
Er zijn ook jaren in mijn leven geweest dat ik de verbondenheid met de plek waar ik woonde kwijt was. Terugkijkend was dat niet mijn beste tijd. Ik bewoog me over de aarde zonder een besef van mijn verbinding en afhankelijkheid ermee.
Onze relatie met de plaats waar we wonen of veelvuldig zijn geweest is er een die ons vormt tot de mensen die we zijn en worden. Net als de relaties die we met andere mensen hebben. We reageren bewust of onbewust op de plaatsen waar we wonen en werken en vaak gebeurt dat zonder dat we het opmerken.
Ons zogeheten verhaal van plaats (in het Engels heet dit zo mooi story of place) is een essentieel verhaal. Waar we wonen, en waar we hebben gewoond of veel zijn geweest, beïnvloedt zoveel van wie we zijn en waarom we zijn. De plaatsen waaraan we ons hebben verbonden laten een blijvende indruk op onze ziel achter, lang nadat we ze hebben verlaten. Misschien ken je dat gevoel zelf ook wel wanneer je op verschillende plekken hebt gewoond of langere tijd op een en dezelfde plek bent geweest.
Door meer aandacht te besteden aan de plekken waar we de meeste tijd doorbrengen, of door nieuwe plekken te verkennen kunnen we onze plaatsverbondenheid cultiveren en versterken. Daadwerkelijk thuiskomen op de plek die jij je thuis noemt. Thuiskomen in en bij jezelf. Bosbaden kan een prachtige ondersteunende beoefening zijn in dit proces.
Ik nodig je uit om even stil te staan bij de plek waar jij nu woont en te reflecteren op een paar vragen.
Hoe voelt het voor jou om op deze plek te wonen?
Hoe zou je jouw plek omschrijven?
Hoeveel mensen wonen er naast je? Ken je hun namen?
Kon je gisteravond en -nacht de sterren zien?
Uit welke richting komt meestal de regen?
Waar komt jouw drinkwater vandaan?
Wat is de naam van de rivier het dichts bij jouw huis? Waar is haar bron en waar eindigt de rivier? Stroomt het naar een zee, een andere rivier of een meer?
Welke planten groeien er vooral bij jou in de buurt?
Waar werd het land voor gebruikt 100 jaar geleden?
Noem vijf bomen die in jouw buurt groeien. Zijn ze allen inheems? Het is niet erg als je de namen niet kent, je kan ze ook beschrijven
Wellicht zijn er ook andere vragen die in je opkomen. Neem de tijd om ook die te beantwoorden. Misschien heb je niet overal antwoord op. Dat kan dan een mooie uitnodiging zijn om nader onderzoek te doen en jouw plaatsverbondenheid te versterken.
Er zijn ook andere manieren om jouw plaatsverbondenheid te versterken.
De verbinding zoeken met verhalen die gaan over een plek, of verbonden zijn aan een plek (zogeheten stories of place) is er een van. In deze verhalen gaat veel kennis en verdieping schuil. In Nederland zijn we veelal de verbinding met dergelijke verhalen en overleveringen verloren, maar wellicht zijn ze alsnog te ontdekken in jouw omgeving. Mogelijk ken je ouderen in jouw gemeenschap of omgeving die verhalen en herinneringen hebben. Wellicht zijn er boeken over geschreven. Misschien zijn er heilige plekken in jouw omgeving. Als die er zijn, bezoek ze. Misschien wil je plekken in je omgeving wel een naam geven. Creëer zelf de verhalen.
Het terugbrengen van rituele van plaats en tijd kan ook helpen je sterker verbonden te voelen met de plek waar je woont. Een ritueel kan zo simpel zijn als elke ochtend de zon begroeten. Een ander dagelijks ritueel is het begroeten van de vier windrichtingen, waarbij je de bergen, rivieren en rotsen om je heen erkent, evenals de hemel boven en de aarde beneden. Voor het raam van mijn huis staat een paardenkastanjeboom. Mijn ritueel in de ochtend is om een moment te nemen om te boom te bekijken en te begroeten. Het brengt me in verbinding met de natuur, temidden van de stad.
Ten derde helpt de sit spot beoefening je om te bewegen naar een sterkere plaatsverbonden persoon. Het is een hele simpele en toegankelijke beoefening, waarbij je zo vaak als je kan naar een en dezelfde plek gaat in de natuur, in de nabijheid van waar je woont. Wanneer je daar bent, fysiek stil, zal je merken dat de natuur gaat bewegen, je de plek beter gaat leren kennen en de plek ook jou gaat leren kennen. Om je op weg te helpen met de Sit Spot beoefening kan je deze zelfstudiecursus volgen waarin je ondersteund wordt om 30 dagen lang elke dag op jouw sit spot te zijn met mooie en simpele natuur verbindende en zintuiglijke oefeningen.
Tot slot, heb ik nog een mooie oefening voor je om mee af te sluiten.
Neem een moment de tijd om jouw verhaal van plaats op de schrijven in chronologische volgorde.
Waar heb je gewoond?
Welke plaatsen heb je bezocht?
Dit mogen ook dromen zijn, verlangens. Plaatsen die jij in jouw verbeelding bezocht hebt.
Hoe kenmerken deze plekken zich?
En welke invloed heeft plaats op jouw leven op dit moment?
Comments